Terugkijken op de Playstation 3

Ondanks dat Sony met de Playstation 3 de afgelopen jaren af en toe flink naast de pot pieste (een mega-hack van gebruikersgegevens in 2011, gedoe met niet herkende creditcards) is de Playstation 3 zonder twijfel mijn favoriete console van de afgelopen generatie. Sony moest vanaf de releasedatum in 2006 een enorme inhaalslag maken in de race met de eerder verschenen XBox 360 van Microsoft. En heeft dat wat mij betreft fantastisch gedaan.

Het uiterlijk, de fantastische controller, de sjieke interface en de exclusieve titels gaven de doorslag. Omdat het nog steeds wachten is op fatsoenlijke titels voor de nieuwe Playstation 4 (over de Xbox One, die in Nederland nog steeds schittert door afwezigheid, hebben we het maar helemaal niet) is de ouwe trouwe PS3 nog lang niet afgeschreven.

Daarom onderstaand mijn lijst met PS3-favorieten. Heel selectief, heel persoonlijk en in geen enkel opzicht uitputtend. Er zijn nog tientallen andere games die het spelen waard zijn, maar die heb ik niet- of onvoldoende gespeeld om er iets zinnigs over te kunnen zeggen. En inderdaad, het zijn niet alleen exclusives. Sue me.

Just Cause 2

Als slicke spion Rico Rodriguez is het je taak de dictator van het eilandstaatje Panau op te blazen, samen met zo’n beetje alles wat maar branden kan op het eiland. Vergeet het verhaaltje, in Just Cause 2 gaat het om zoveel mogelijk explosies en halsbrekende stunts in een overigens bloedmooie omgeving. Een oneindige hoeveelheid parachutes in je rugzak en een multifunctionele grijphaak zijn je belangrijkste speeltjes. De game houdt je voortgang bij in ontploffingen per minuut en je beste stunts kun je opnemen en meteen op Youtube zetten. De ultieme jongensdroom.

Assassins’ Creed 2

De makers van deze serie hebben er inmiddels zoveel vervolgen uit gepoept dat ze Call of Duty en FIFA naar de kroon steken. Assassins’ Creed 2 maakte alles goed wat in het ambitieuze eerste deel nog haperde en is wat mij betreft het meest indrukwekkende deel uit de serie. Staat ook bekend als Renaissance-simulator, vanwege het fantastisch vormgegeven 15de eeuwse Florence en Venetië waar de game zich afspeelt. Bezoek je Italië binnenkort? Speel eerst deze game en je hebt geen stadsplattegronden meer nodig.

Dishonored

Maker Arcane Studios verraste iedereen door relatief laat in het leven van de PS 3 nog met een geheel nieuwe wereld te komen in de gedaante van Dishonered. De stad Dunwall, ooit de hoofdstad van een bloeiend keizerrijk maar nu uitgeteerd door een rattenplaag, is je speelterrein. Als voormalig lijfwacht van de keizerin wiens moord je in de schoenen geschoven krijgt, moet je je naam zuiveren terwijl de stad aan de pest ten onder gaat. Kies zelf of je je vijanden doodt of ongezien voorbij sluipt: het einde van het spel verandert erdoor.

Battlefield 1943

Goed voorbeeld van ‘less is more’. Battlefield 1943 kun je alléén tegen anderen spelen en heeft maar vier levels. Doe de Tweede Wereldoorlog in de Stille Oceaan nog eens dunnetjes over als de US Navy of de Japanse keizerlijke marine. Vanwege de sobere features is de game redelijk snel onder de knie te krijgen en omdat er verder geen powerups verschijnen, begint elke match met een sprint maar de beste voertuigen en de beste schuilplaatsen. Het is bijna beschamend hoeveel plezier je kunt hebben met een game die gebaseerd is op zulke tragische gebeurtenissen.

Outland

Licht, donker, licht, donker. In Outland wissel je voortdurend tussen deze twee ‘polariteiten’. Heb je dezelfde kleur als je vijanden aangenomen, dan ben je onkwetsbaar voor alle projectielen en lasers die ze op je afvuren. Maar wil je ze verslaan, dan moet je toch echt overschakelen naar de tegengestelde polariteit. En dat maakt je juist kwetsbaar. Hoe verder je komt, hoe sneller en vaker je moet wisselen tussen de kleuren, want dat doen je tegenstanders ook. Wie zich de shooter Ikaruga nog herinnert, is bekend met het concept. Al is Outland een stuk toegankelijker.

Bioshock

Fantastische graphics, een bloedstollend verhaal en een beklemmende sfeer maakten van Bioshock in 2009 een absolute topper. Na vijf jaar is deze titel nog steeds heel speelbaar. De onderwaterwereld Rapture is schitterend en afschuwelijk tegelijk. Schitterend omdat het een art deco-paleis is met zoveel detail dat het je gaat duizelen, afschuwelijk vanwege wat er uiteindelijk gebeurt in deze zogenaamde utopische samenleving. Eng, ongemakkelijk en gewelddadig, maar oh wat mooi.

Killzone 2

Neerlands trots Guerrilla Games zette met Killzone 2 al vroeg een paradepaardje voor de Playstation 3 neer. Soms bekritiseerd vanwege de langzame bewegingen van je spelkarakter en de weinig gevarieerde omgeving, wist Killzone 2 me juist onmiddellijk bij de strot te grijpen: de invasie waar je aanvankelijk met volle overtuiging aan deelneemt, pakt volkomen verkeerd uit en je hoofdfiguren lijken ook maar gewoon een stel sukkels op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Eén van de weinige games waar ik nog fanatiek multiplayer heb gespeeld, tot het spel helemaal stukgepatched was.

Prince of Persia

Het zoveelste vervolg op de jaren 80-klassieker sinds Ubisoft de serie nieuw leven inblies. Deze versie, zonder ondertitel, is een vreemde eend in de bijt. Geen kerkers en paleizen, geen Sands of Time, geen boze grootvizier, nauwelijks zwaardgevechten, maar slechts een dromerige omgeving waar vijanden op de vingers van één hand te tellen zijn. De jonge prinses Elika wijkt geen seconde van je zijde en redt je altijd wanneer je in een afgrond valt. Te makkelijk? Misschien. Maar ook fantastisch geanimeerd, met sfeervolle muziek en een aangenaam relaxte vibe.

Rayman Origins

Ken je Yoshi’s Island nog uit het Super Nintendo-tijdperk? Eén van de beste platformgames ooit was dat. Rayman Origins doet mij constant denken aan die game en dat is een groot compliment. Net zo gevarieerd, vrolijk en ook steeds moeilijker naarmate je verder komt. Nu eens geen gespierde kleerkasten of donkere gangenstelsels, maar knotsgekke karakters die een dermate mooie wereld bevolken dat je het helemaal niet erg vindt om een level 100 keer opnieuw te moeten beginnen. Want moeilijk is het zeker. Speel ook het vervolg Rayman Legends, dat eigenlijk nog net iets beter is.

Runners up:

Was dat alles? Welnee. Andere toppers deze generatie waren Batman Arkham Asylum, XCOM: Enemy Unknown, Little Big Planet 2, Bioshock Infinite (de minder enge, maar net zo sfeervolle opvolger van Bioshock), Portal 2, Battlefield Bad Company, de Mass Effect-serie, Grand Theft Auto 5, Super Street Fighter 4, Red Dead Redemption, Pixeljunk Shooter en Guacamelee.

Echte Playstation-fans missen waarschijnlijk de Uncharted-serie in dit lijstje en die andere hit van dezelfde makers: The Last of Us. Allemaal titels die nota bene exclusief voor de PS3 zijn verschenen! Tja, hoe mooi ze ook zijn gemaakt, deze games wisten me uiteindelijk te weinig te boeien. Hoge productiewaarden, maar het zijn eerder interactieve speelfilms dan spellen. Schieten, springen en minutenlange cutscenes uitzitten: dan liever bovenstaande titels.