Finale dichtwedstrijd brengt jong talent aan het licht
Uit het archief:
De finale van de Tilburgse dichtwedstrijd maakt duidelijk dat talent in de stad ruimschoots aanwezig is. Van ruwe diamanten en enthousiaste import tot echte kruikenzeikers die in plat Tilburgs het publiek voor zich winnen.
Bemoedigend slaat Thomas Maarten van der Zwan ‘concurrentie’ op de schouder. “Kick some ass”, zegt hij er nog bij. De 22-jarige dichter heeft zojuist voorgedragen uit zijn werk in de finale van Op zoek naar Tilbugs dichttalent 2009 en moedigt de volgende finalist alvast aan.
De twee ontlopen elkaar qua leeftijd niet veel. Want het mag duidelijk zijn: er lopen in Tilburg en omgeving veel jonge, getalenteerde poëten rond. Van de twaalf finalisten in café De Kerktuin was zeker de helft twintiger of begin dertig.
Het idee voor een talentenjacht voor (amateur)dichters kwam tot rijping tijdens een tour door Tilburg die stadsdichter Frank van Pamelen aflegde samen met zijn twee voorgangers Nick J. Swarth en Jace van de Ven in 2007.
Ruwe diamanten
Gedurende die rondgang langs podia in de stad trokken gastdichters uit de verschillende wijken steeds meer aandacht naar zich toe. Gewoon Tilburgers die weleens iets op papier zetten. Of ruwe diamanten die stevig aan de weg timmeren in het poëziecircuit.
De organiserende Stichting Kunstprojecten Tilburg was in ieder geval verrast door de hoeveelheid onbekend talent en maakte er een jaar later een echte dichtwedstrijd van. Op 1 maart 2009 vindt dan eindelijk de finale plaats in café De Kerktuin aan de Heuvelring.
Poëzie in de trein
Paul Witteveen hoort met zijn 23 jaar ook tot de jonge garde. “Ik ben met dichten begonnen omdat ik me verveelde in de trein naar Delft, waar ik studeerde.”, zegt hij in de pauze terwijl zijn fans hem een glas bier aanreiken.
“Als je iedere dag dezelfde route reist, heb je het op een gegeven moment wel gehad met de krant en je muziek en ga je wat anders doen.” Dichten dus, in het geval van Witteveen.
Tragikomisch
De finale zou eigenlijk moeten plaatsvinden in het MIDI-Theater, maar een paar dagen van tevoren bleek dat het theater niet voldeed aan de brandveiligheidseisen. Dus moest de organisatie in allerijl op zoek naar een alternatief. Wethouder Hugo Backx had ook in de jury moeten zitten, maar die is inmiddels geen wethouder meer. Vanwege gedoe rond datzelfde MIDI-Theater. Je zou er haast een tragikomisch gedicht over kunnen schrijven.
“Het is hier misschien iets te klein, geeft organisator Henk Verhoeven toe over het bomvolle café De Kerktuin, “maar het past misschien wel beter bij een dergelijke wedstrijd.”
Enige vrouw wint publieksprijs
Wat opvalt is dat er maar één vrouw tussen de finalisten zit. Kunnen of willen de dames soms niet dichten? Stadsdichter en presentator Frank van Pamelen weet het ook niet. “Misschien spreekt het competitieve element mannen meer aan dan vrouwen”.
Het is uiteindelijk Thomas Maarten van der Zwan die er vandoor gaat met de juryprijs. De 70-jarige Henriette Vunderink wint de publieksprijs en laat daarmee haar mannelijke tegenstrevers én de jonge honden achter zich. De reden voor haar populariteit onder de aanwezigen? “Ik heb driemaal het Tilburgs dictee gewonnen”, antwoordt ze. “Ik heb denk ik gewoon gevuul voor de Tilburgse taol.”
Oorspronkelijk verschenen in het Brabants Dagblad van 2 maart 2009.
