GDC Europe 2010: “Kom in opstand tegen politici die games censureren”
Dit artikel is eerder verschenen op de website van Control.
Het verbieden van games als moderne boekverbranding begint als metafoor internationaal aan te slaan. Tijdens de Game Developers Conference (GDC) Europe in Keulen leidde Richard Taylor van de Amerikaanse belangenorganisatie voor gamesbedrijven ESA een paneldiscussie over geweld en games.
Hoofdonderwerp: hoe ga je als industrie om met politici die veronderstelde gewelddadige games willen censureren om snel electorale punten te scoren?
“Games verbieden is een soort moderne boekverbranding”, waren de panelleden het met elkaar eens. Daarbij noemde Taylor expliciet het geval van onze eigen justitieminister Ernst Hirsch Ballin die onlangs een brief naar de Tweede Kamer stuurde over het verbieden van ‘gewelddadig beeldmateriaal’. Control is zoals bekend een petitie begonnen om de minister op andere gedachten te brengen onder de titel “Stop de boekverbranding 2.0”.
Onderbouwde tegenspraak
Het mobiliseren van de industrie en gamers zelf is essentieel, betoogden de panelleden. Bestook politici met rationele tegenargumenten en haal bevooroordeelde wetenschappers de wind uit de zeilen door met onderzoeken te komen die hen tegenspreken. Volgens Matias Myllyrimme van het Finse Remedy Entertainment (o.a. Alan Wake) moet dit op Europees niveau gebeuren, omdat steeds meer regelgeving uit EU-hoofdstad Brussel komt.
Het drama in de Duitse plaats Winnenden vorig jaar had een prominente plaats in de discussie. Een 17-jarige jongen schoot daar 16 mensen dood op zijn oude middelbare school. Uiteraard stonden talloze politici en wetenschappers in de rij om gewelddadige games de schuld te geven, tot grote ergernis van de gamescene in Duitsland.
Volgens Stephan Reichart van de Duitse belangenorganisatie G.A.M.E. is het extra wrang dat zijn overheid games lijkt te verfoeien (Duitsland kent al een strenge censuur voor games), maar vooraan staat om deels in Duitsland gemaakte, gewelddadige films als Inglorious Basterds van regisseur Quentin Tarantino te bejubelen. “Games moeten gewoon dezelfde artistieke status krijgen als films en boeken. Om de één of andere reden maken mensen daar onderscheid tussen.”
Richard Taylor noemde een voorbeeld uit zijn stad Chicago waar de reclameposter van een gewelddadige film wél in metrostations mocht worden opgehangen, maar de poster van de bijbehorende game niét. “Terwijl ze er hetzelfde uitzagen.”
Piratenpartij
In ieder geval één luisteraar uit het publiek is de tegenaanval op vooroordelen al begonnen. Sebastian Kreutz van de website www.pirate-gaming.de (onderdeel van de jongerenafdeling van de Duitse Piratenpartij) schreef samen met medestanders een open brief aan twee wetenschappers die het drama in Winnenden aan de invloed van games toeschreven.
De brief en de site zijn in het Duits, maar voor wie die taal niet machtig is zegt de kop “Plattitüden vs Wissenschaft” misschien al voldoende. Lees hier meer.
Het zou interessant zijn geweest als de panelleden het niet zo roerend met elkaar eens waren geweest, of als er een overtuigd aanhanger van de games = geweld-theorie aanwezig was. Maar het valt te betwijfelen of een politicus of wetenschapper op game-kruistocht zich in het hol van de leeuw zou hebben gewaagd.
Aanwezige panelleden: Richard Taylor (ESA), Matias Myllyrimme (Remedy Entertainment), Avni Yerli (Crytek) en Stephan Reichart (G.A.M.E., de Duitse evenknie van ESA).
