Runners up: Bygår
Deze keer in de kortlopende serie runners-up: Bygår van Guido Soetens. Inclusief gek Scandinavisch tekentje op de a. Voor de Dutch Game Awards 2011 genomineerd als één van drie beste studentengames.
Bygår is een game voor de Surface Table van Microsoft. Dat is een tafel met een ingebouwd touchscreen die je met wat fantasie een hele grote iPad zou kunnen noemen.
De game heeft een wat onsmakelijke premisse: het speelt zich af binnenin een lichaam, waar je groen slijm door een vlezig doolhof van de ene plek naar de andere moet zien te krijgen. Dat doe je door het slijm als een lange sliert met je vingers over het scherm te bewegen. Van belang daarbij is dat je uit de buurt blijft van allerlei obstakels. Raakt het slijm die obstakels toch aan, dan klinkt een alarm. Wacht je te lang met het verbeteren van je fout, dan moet je opnieuw beginnen.
De plekken waar je het slijm naartoe moet krijgen, zien eruit als een soort opengebarsten steenpuisten. Af en toe zweeft er doodleuk een tampon voorbij en soms een tand met een vrolijk gezichtje. Je vraagt je af in welk lichaamsdeel deze game zich eigenlijk afspeelt.
Samen spelen
Wat de game bijzonder maakt is dat je het in je eentje nooit zult uitspelen. Je hebt meer dan twee handen nodig on het slijm zo uit te rekken dat je het doel haalt zonder de wanden aan te raken. Het is dus zaak enkele medespelers te ronselen en zo goed mogelijk samen te werken. Terwijl de ene speler de groene sliert aan één kant van het scherm in bedwang houdt, proberen twee anderen de rest om het volgende obstakel te wurmen. Weer ‘ns wat anders dan Ganzenbord, of niet?
Soetens heeft Bygår gemaakt als afstudeerproject op de Universiteit Utrecht. De eerste versie maakte hij voor gebruik op een zelfgebouwde surfacetabel, bestaande uit een spiegel, infraroodledjes en een Playstation-camera. De huidige versie is ‘gewoon’ bedoeld voor de geavanceerdere tafel van Microsoft.
Onsmakelijk
De thematisering van de game is enigszins ehm… onsmakelijk te noemen: met slijm, pukkels en vetcellen evenals de eerder genoemde tampons, tandjes en steenpuisten. Maar dankzij de cartoony graphics wordt het nergens té smerig. De titel van de game heb ik al op veel manieren horen uitspreken: van Bie-gaar tot Booga. Die laatste naam zou verwijzen naar de Engelse naam voor een snottebel: booger. Gezien het thema niet zo vreemd.
Guido had natuurlijk ook kunnen kiezen voor slierten honing dat je naar verschillende bijenkorven moet slepen, of elastiek om paaltjes, of antimaterie richting een deeltjesversneller. Maar hij heeft gekozen voor groen slijm in een lichaamsdeel. En dat is nou echt iets dat je niet elke dag in een game ziet.
UPDATE 8 juli 2019: Het heeft even geduurd, maar het spel heeft een commerciële release gekregen onder de marketingvriendelijke titel Booger. Alleen speelbaar op iPad en verkrijgbaar via de Apple Store (Bron: Control).
