Snotneuzen en capuchons vol pepernoten bij intocht Sinterklaas
Uit het archief:
De intocht van Sinterklaas op 18 november 2007, door de ogen van een Tilburgs gezin. Als zovelen stonden de jonge ouders en hun tweeling langs de kant van de route om een glimp op te vangen van de goedheiligman. Met capuchons vol pepernoten gingen ze weer naar huis. Maar de uiensoep moest even wachten.
Dennis de Bakker (3) is op deze ochtend nog drukker dan anders. Sinterklaas komt aan in Tilburg en dat weet de zoon van Maikel (33) en Christel (31) de Bakker maar al te goed. Misschien is hij een beetje bang dat er voor hem dit jaar geen cadeautjes inzitten, omdat hij laatst het speelgoedkeukentje op zijn slaapkamer heeft gesloopt. Zijn tweelingzusje Linda lijkt de rust zelve, maar dat duurt volgens haar vader niet lang meer.
Stuiteren van opwinding
Maikel: “We zijn vorig jaar ook naar de intocht van Sinterklaas wezen kijken, toen liepen ze allebei een week later nog te stuiteren van opwinding.”
Het gezin De Bakker uit de Tilburgse wijk Hasselt is er één als vele anderen die vandaag langs de weg gaan staan om de sint en zijn pieten welkom te heten in de stad. “Hoe laat komt Sinterklaas eigenlijk aan?”, vraagt oma Corry die samen met opa Cees op bezoek is. “Eén uur was het toch?” Nee dus, het is een uur eerder. De uiensoep die klaarstond zal nog even moeten wachten. Snel boterhammen smeren, schone luier om en dan op weg naar de binnenstad.
Meer aandacht = meer snoep
Opa en oma gaan gezellig mee, al was het alleen maar om de jonge ouders bij te staan in hun pogingen de energieke tweeling in toom te houden. Als het gezin om half één bij de Paleisring staat, zal het nog zeker anderhalf uur duren voor de sint en zijn zijn gevolg de hoek om komen. “Hadden we die soep dus nog best kunnen eten”, zijn de grote mensen het met elkaar eens.
De kinderen moeten lang wachten, maar houden zich groot. “We gaan expres op deze locatie aan de Paleisring staan, hier is het minder druk”, zegt Christel. En ieder kind weet: minder drukte betekent meer aandacht van de Zwarte Pieten en dus meer snoep. Dat is het wachten wel waard.
Een handje van de sint
Omdat het nog even lijkt te duren, vermaken Dennis en Linda zich met andere kinderen die al net zo rood zien van opwinding als zijzelf. De tweeling maakt vlug vrienden, andere kinderen kunnen al snel op een groepsknuffel rekenen. Samen op het grote moment wachten verbroedert kennelijk.
De voetjes zijn inmiddels koud en de snotneuzen glimmen als dan eindelijk de fanfare klinkt die de komst van Sint-Nicolaas aankondigt. En ja hoor, de scherpe Dennis ontwaart de eerste Zwarte Piet. Diverse Pieten poseren gewillig met Dennis en Linda terwijl hun vader foto’s neemt. Zelfs Sinterklaas geeft nog een handje aan broer en zus.
De dag is geslaagd. Met capuchons vol pepernoten gloeit de tweeling nog na van de spanning en het plezier. Bij het avondeten, als de uiensoep dan toch eindelijk wordt genuttigd, duiken de pepernoten nog steeds overal op.
Dit artikel is eerder verschenen in het Brabants Dagblad van 19 november 2007. Foto bovenaan door Joep Eijkens.
