Hoeders van de goede smaak willen volks vermaak schoonpoetsen

Zelfverklaarde hoeders van het progressieve gedachtegoed hebben een hekel aan alles wat riekt naar volks vermaak. Door opzichtig af te geven op de smaken en voorkeuren van gewone mensen laten zij zich kennen als een nieuw soort bourgeoisie. Een burgerlijke elite die hoofdschuddend gadeslaat wat het gepeupel nú weer voor fratsen uithaalt. Het lijkt de negentiende eeuw wel.

Neem nou dat akkefietje met voetbalanalist René van der Gijp die in het veelbekeken tv-programma Voetbal International (VI) een pruik opzette en zich Renate noemde. Beetje flauw misschien, maar het past helemaal in de melige voetbalkantine-sfeer waar de doelgroep gek op is. Misschien was het een stunt voor de kijkcijfers.

Beroepsklagers

Dan heeft de redactie de hedendaagse instituten van de goede smaak juist ingeschat, want de gebruikelijke ophef volgde. Uit het hierboven gelinkte AD-artikel: “…GroenLinks, PvdA en meerdere belangengroepen […] hekelden Van der Gijps ’transfobe’ actie en riepen de sponsoren van het programma (Heineken, Gillette en Toto) op om de stekker eruit te trekken.” Je leest het goed, clubjes beroepsklagers en zelfs politieke partijen die onomwonden zeggen: een flauwe grap is reden om te boycotten en adverteerders onder druk te zetten. Ach en wee.

Het riep herinneringen op aan de campagne van vorig jaar om adverteerders afstand te laten nemen van website Geenstijl, omdat de kwaliteit van een filmpje daar niet wordt beoordeeld met hartjes of likes, maar met welgevormde damesbillen. Activistische journalisten, schrijfsters, opiniemakers en politici buitelden over elkaar heen om al dat onfatsoen te veroordelen.

Schuine moppen

Half mannelijk Nederland trapt in het weekend op een verregend veldje tegen een bal, om zich na afloop vol te hijsen in de kantine. Waar de schuine moppen en ongepaste opmerkingen je om de oren vliegen. Een Dumpert-filmpje erbij van een lekker wijf, vette raceauto of een stel internetgekkies en het is helemáál lachen geblazen.

Mijn hobby is het niet, maar die lui willen zich gewoon even afreageren na een week hard werken. Het tv-programma VI weet een vergelijkbare sfeer over te brengen en dat raakt een snaar. Is het allemaal enorm verheffend? Neuh. Maar je bent ook niet verplicht om er naar te kijken.

Vrouwelijk schoon seksistisch?

De VI-ophef volgt in het kielzog van de beslissing van Formula One Management om de zogeheten ‘grid girls’ van de racebaan te verbannen. Het idee dat vrouwen uit vrije wil kiezen geld te verdienen met hun uiterlijk is blijkbaar seksistisch. Eenzelfde beslissing viel ook bij het darten, waar deelnemers traditiegetrouw opkwamen met een rondborstige dame aan hun zijde.

Het vermaak ontdoen van vrouwelijk schoon en andere ‘aanstootgevende’ elementen is vrijwel altijd een knieval voor een pietepeuterig groepje militanten. Dergelijke social justice warriors opereren zogenaamd onder de vlag van feminisme, gelijkheid en vooruitgang. Ze bedienen zich echter van schaamtetactieken, intimiderende ad hominems en een schooljuffenmoraal die fijner is dan gemalen poppenstront. En kunnen te vaak rekenen op de slappe knieën van organisaties die als de dood zijn voor imagoschade.

Terwijl een beetje nuchter tegengas vaak wonderen doet. Vergelijk het met de wijze waarop De Efteling een luisterend oor bood na kritiek op het vermeende racisme van attractie Monsieur Cannibale. Na de uitnodiging bleef het stil aan de kant van de klagers. Het ging blijkbaar alleen om het ontketenen van een relletje.

Beschavingsoffensief

Dergelijke klagers hebben vaak een opleiding aan een universiteit gedaan (eentje met ‘studies’ in de naam), maken deel uit van het grootstedelijke, progressieve kosmopolietendom en voelen zich vér verheven boven de onverlichte levenswijze en interesses van het gewone volk. Als ze zich al eens met het plebs bezighouden, dan is het om hen te vertellen dat het vrouwonvriendelijke horken zijn. Of racisten, denk aan de Zwarte-Pietendiscussie.

In de negentiende eeuw waren er initiatieven om de armen door middel van ‘beschavingsoffensieven’ redelijkheid en zedigheid bij te brengen. Daar vind ik dit alles wat van weg hebben, maar dan nog stukken onsympathieker. Progressief zijn betekende ooit opkomen voor de armlastige medemens en strijden voor gelijke rechten. Nu lijkt het eerder een hobby voor zelfingenomen neo-bourgeoisie.

Foto boven: Kat Jayne from Pexels

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.