De Heuvelse kerk op zijn kop in nieuwe attractie Dominator

Uit het archief:

Een telefoontje vrijdagmiddag van een collega: “We gaan voor de krant attracties testen en jij mag beginnen. Met de Dominator.” Het lijkt net alsof de collega een sadistisch lachje niet kan onderdrukken. De Dominator, daar bof ik maar mee. Een gloednieuwe attractie op de Tilburgse kermis, die gegarandeerd gaat zorgen voor knieën van slagroom en een binnenstebuiten gekeerde maag.

De Dominator is een lange arm die de inzittenden met een draaicirkel van 30 meter de lucht in schiet. Natuurlijk ga je over de kop -dat hebben we vaker gezien, zoals bij de Booster. Wat de Dominator onderscheidt van z’n oudere broertje en andere draaiende banken, is de complexe dans van tegengestelde draairichtingen die de verschillende onderdelen constant op hoge snelheid opvoeren.

Kleurrijke martelwerktuigen

Aan de centrale, verticaal draaiende arm zit een ‘hand’ die horizontaal om zijn as gaat zoals een draaimolen. Aan die hand zitten drie vingers, met aan elke vinger een gondel die plaats biedt aan vier personen. Die vingers kunnen weer afzonderlijk van de arm, de hand én van elkaar verticaal rondtollen. Daarmee overtreft de braakpotentie van de Dominator ruimschoots die van de Booster, Hangover, Project 1, Salto Mortale of hoe al die kleurrijke martelwerktuigen ook mogen heten.

Ritprijs van deze zwaartekracht-tartende touwtrekwedstrijd met je lichaam: vijf eurootjes.

In het stoeltje naast me etaleert een jongen zijn ruime kermiservaring: “Wij hebben bijna alle attracties al gehad. Dit is de op een-na-laatste die we nog moeten doen”, somt hij zijn bucket list nuchter op. Zijn vrienden zwaaien al vrolijk met hun armen en benen, ik zelf houd me voor de zekerheid iets steviger vast.

“Okéé, daar gaan we!”, klinkt het enthousiast uit de luidsprekers zodra alle stoeltjes zijn gevuld en de beugels zijn vastgeklonken. Onmiddellijk zet het apparaat zich in beweging en voel ik hoe groot de kracht is die in zo’n machine schuilt. Binnen enkele seconden bekijken de twaalf inzittenden van de Dominator het publiek op zijn kop. Kijk, daar is de Heuvelse kerk, die er ondersteboven heel interessant uitziet. En daar is warempel de Beka-schoorsteen. Zitten we al zó hoog?

Op z’n kop de wolken bewonderen

Op die manier heb je nog wat oriëntatiepunten, want verder maakt de attractie korte metten met elk gevoel voor richting. Het ene moment hang je op zijn kop het wolkendek te bewonderen, het volgende ogenblik krijg je een zwieper naar beneden en ben je weer oog in oog met het kermispubliek dat met open mond toekijkt.

Althans, dat verbeeld ik me. want je ziet de toeschouwers echt niet lang genoeg om hun gezichtsuitdrukking te kunnen duiden.

“Zullen we nog een keer?” schalt de luidspreker enthousiast net wanneer ik hoop dat de helse toer ten einde is. “Welja”, mompel ik stoer tegen de kermisveteraan naast me. “Nu ik toch zit.” En daar gaat-ie weer, extra hard deze keer. Het zijn niet alleen de verschillende draairichtingen die je lichaam op de proef stellen, het gaat bij de Dominator juist om de enorme snelheid waarmee dat gebeurt. 

Bij het uitstappen zeg ik de jonge kermisfanaten nonchalant gedag, maar da’s uiterlijk vertoon. M’n maag is stiekem een paar centimeter opgeschoven en het duurt even voordat ik weer zonder inspanning rechtdoor kan lopen. Na een kwartier keert het gevoel in mijn ledematen langzaam terug.

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen in het Brabants Dagblad van 21 juli 2008. Deze versie is aangepast en uitgebreid. Foto bovenaan via Kermis On Tour.