RPG’s voor de Super Nintendo (3): Don’t play – Europa
Welke RPG’s voor de Super Nintendo die in Europa zijn uitgebracht, kun je wat mij betreft laten liggen? Dat lees je hieronder. Als je een groot fan bent of gewoon nieuwsgierig, dan hoef je je natuurlijk helemaal niets aan te trekken van mijn oordeel over deze spellen en probeer je ze lekker zelf. Maar ik heb je gewaarschuwd!
Mystic Quest Legend
Mystic Quest is een soort ‘junior-RPG’ met sterk vereenvoudigde gameplay. De held van het spel moet vier kristallen vinden om de wereld te redden. Dat klinkt als enorm old-school Final Fantasy en dat klopt: Mystic Quest is een spin-off van de reguliere serie. Het is daarom bekend als Final Fantasy: Mystic Quest in Amerika. In Europa was Final Fantasy nog geen bekende naam, vandaar het generieke achtervoegsel Legend.
De graphics zijn niks bijzonders, ze zouden bijna voor 8-bit kunnen doorgaan. De muziek is het grootste pluspunt, want de aanstekelijke deuntjes tillen het geheel boven de middelmaat uit. Veelgehoord punt van kritiek is dat door de versimpelde elementen de game eentonig is.
Daar ben ik het mee eens. Het speelt lekker gemoedelijk, maar halverwege ben je deze game waarschijnlijk al beu. Zie het als een sympathieke poging om (jonge) westerse gamers kennis te laten maken met het genre. Niets meer, niets minder.
Breath of Fire
Voor zijn tijd is Breath of Fire best een interessante game. Veel elementen die ook in het vervolg Breath of Fire II zitten, zijn hier al aanwezig. Een blauwharige held, draken, dierlijke sidekicks, een isometrisch perspectief tijdens gevechten, volledig geanimeerde vijanden en helaas een hele slechte vertaling.
Dit is de eerste RPG van fabrikant Capcom, die de vertaling wellicht daarom uitbesteedde aan veteraan Square. Deze gooide er vervolgens met de pet naar. De moeite waard als je eens iets anders wilt dan Zelda of Final Fantasy. Maar vanwege de betere graphics en de opgepoetste gameplay raad ik liever deel 2 aan. Met de onofficiële vertaling uiteraard, want toen Capcom zich voor het vervolg zelf aan de teksten waagde, werd het niet veel beter.
Drakkhen
Drakkhen is één van de eerste titels voor de Super Nintendo en zelfs de eerste RPG voor het systeem die in het westen uitkwam. Het spel baarde opzien met 3D-omgevingen en een volwassen verhaal over goden die de mensheid uitleveren aan de Drakkhen, een ras van half mens-half draken. De enigen die dit noodlot kunnen afwenden, zijn vier helden die de tranen van een oppergod moeten redden uit de klauwen van hun geschubde vijanden.
Drakkhen was een commercieel succes en dat is vandaag de dag bijna niet voor te stellen. Het is naar hedendaagse standaarden vrijwel onspeelbaar: je hebt weinig controle over je karakters, je doel is onduidelijk, het aantal random encounters is gekmakend en een snelle dood ligt constant op de loer. Bovendien is de interface enorm gedateerd.
Drakkhen komt eigenlijk uit Frankrijk en verscheen eerder op Amiga, PC en andere home computers. De SNES-versie is van Kemco, die ook tekende voor het vervolg Dragon View. Drakkhen is alleen voor veteranen die zich in de jaren tachtig al door PC-adventures heen worstelden.
Terug naar ‘Must play‘ of ‘Nice to play‘ (Europa)’.
De andere delen van de serie:
Volgens mij is de eerste Breath of Fire nooit voor de SNES uitgekomen in Europa.
Volgens mij heb je gelijk. Wel later in Europa uitgekomen voor de Game boy Advance en op verschillende online kanalen, maar niet voor de SNES.