Stateside (4): Beer Pong, huisfeesten en de gekte van Del Playa Drive
Zondag 28 september 2008
Del Playa Drive is de beruchtste feeststraat in Isla Vista. Hier is het te doen op de eerste zaterdagavond van het collegejaar. Boven de muziek uit klinkt een dozijn schor geschreeuwde stemmen. “Freshman, freshman,” roepen ze. Het zijn leden van een fraternity, een Amerikaanse studentenvereniging.
De ‘brothers’ van de fraternities staan op de balkons van hun studentenhuizen en raden wie van de voorbijgangers deze avond voor de eerste keer door deze straat lopen. ‘Freshmen’ zijn de eerstejaars studenten die vandaag zijn aangekomen op de universiteit en net door paps en mams zijn uitgezwaaid.
Hongerige wolven
Voor de eerste keer op zichzelf, weggerukt uit de boezem van hun ouderlijk huis, waden ze vanavond onwennig door de poel des verderfs van Del Playa Drive, door lokalo’s afgekort tot ‘DP’. Geen waakzame ouders die hen waarschuwen voor alcoholgebruik en de foute beslissingen die daarop volgen.
Vanavond gaan ze voor het eerst proeven van het echte leven. En de hongerige wolven van de fraternities kunnen deze onschuldige lammetjes feilloos onderscheiden van ouderejaars.
Waterballonnen en scoreborden
Zodra ze er één zien, gooien ze zonder pardon een waterballon richting de nieuwbakken student. PATS! Welkom in Isla Vista, groentje! Loopt er een meisje langs, dan gaan de scoreborden omhoog. Die blonde, dat is een 8. Die met dat korte haar een 5. En die met dat staartje, ach doe maar wat. En geef nog ‘ns een biertje door, motherfucker.
In Isla Vista is altijd ergens een feest aan de gang. Het dorpje ligt vlak naast de universiteit en zit vol studenten. De feesten vinden altijd plaats in de vele studentenhuizen die het kleine gebied (niet meer dan één vierkante kilometer) telt. Als je iemand in het huis kent, al is het slechts bij voornaam, ben je welkom. Als je bier meeneemt ben je nog meer welkom. Oh wacht, als je bier meebrengt ben je altijd welkom, of je nou iemand kent of niet. Hier doen ze niet moeilijk. True story.
Proosten zonder papa
Wat voor Isla Vista geldt, gaat dubbel op voor Del Playa Drive. Wie van plan is rustig te studeren, moet vooral niet hier gaan wonen. Overal muziek, schreeuwende jongens en gillende meisjes, grote massa’s studenten die door de straat trekken op zoek naar een feest om te ‘crashen’ (onuitgenodigd binnenvallen). De meeste eerstejaars zijn te jong om te mogen drinken, want 21 jaar is de minimumleeftijd. Maar daar trekt niemand zich wat van aan.
Wie echter met een aangebroken fles alcohol of een vol glas op straat wordt betrapt door de politie, gaat mee naar het bureau. De politie treedt streng op tegen dronkenlappen, zeker als ze nog minderjarig zijn. Maar het is vechten tegen de bierkaai, want bijna iedereen drinkt. Wat dacht je dan? Voor de eerste keer zonder toezicht van paps en mams, daar moet op geproost worden!
Niet schrikken
Klinkt het bovenstaande nogal afschrikwekkend? Gelukkig heb ik geen moeite gehad met het vinden van leuke feesten zonder al te veel postpuberaal gelazer. De meeste huizen waar ik binnen ben geweest, zaten vol met andere internationale studenten en Amerikanen die het ‘sooo great’ vonden om buitenlanders te ontmoeten.
Del Playa laat ik vaak links liggen, in plaats daarvan ga ik vaak op visite bij andere internationals en bevriende Amerikanen in de Santa Ynez- of El Dorado-appartementen of gewoon in San Clemente, het blok waar ik zelf woon. De andere straten in Isla Vista, zoals Sabado Tarde, hebben ook prima huisfeesten. Gisteren ben ik toevallig nog wél op DP geweest, waar de bewoners een ‘hi-lighter party’ gaven. Dat betekende dat iedereen rondliep met lichtgevende armbandjes of reflecterende verf op z’n gezicht. Gekkigheid.
Het onvermijdelijke beer pong
Op wat voor feest je ook bent, als er Amerikanen zijn, is de kans groot dat er ‘beer pong’ gespeeld wordt. Yanks kunnen namelijk niet gewoon drinken, er moet altijd een wedstrijdelement aanwezig zijn. Beer pong speel je met rode plastic bekers, twee ping pong-balletjes en bij voorkeur een tafeltennistafel, maar elke lange tafel is in wezen bruikbaar. Soms is de tafel een deur die uit z’n scharnieren is gelicht en horizontaal op een stel schragen of stoelen ligt.
Twee teams van twee personen zetten elk een hoeveelheid bekers met bier (meestal 11) in driehoeksvorm aan hun kant van de tafel neer. Die bekers zijn voor ongeveer een derde gevuld. Het is de bedoeling om de ping pong-balletjes in de bekers van de tegenpartij te gooien. Een balletje in jouw beker betekent opdrinken. Ieder teamlid mag per beurt één keer gooien en wie als eerste geen gevulde bekers meer over heeft, verliest.
Gewoon drinken is ook wel ‘ns leuk
Het klinkt simpel, maar je kunt het zo ingewikkeld maken als je zelf wilt. Zo betekent twee ballen in één beker dat je drie bekers leeg moet drinken. Je mag de bal over de tafel laten stuiteren, maar dan mag de tegenpartij die bal wegslaan. Landt de bal op zo’n manier in het bekertje dat die nog even langs de rand blijft ‘spinnen’, dan mogen vrouwelijke spelers proberen de bal er uit te blazen en mogen de mannen hetzelfde proberen met hun vingers. Dit onder het motto ‘Girls blow, guys finger’.
Het is haast eng om te zien met wat voor toewijding en verbetenheid sommige Amerikanen dit spel spelen en het tot sport verheffen. Tot nu toe heb ik nog niet veel kunnen winnen. Maar ja, als je verliest, win je ook. Want dan mag je eindelijk ‘ns gewoon drinken.
Coming up next: een zeer verantwoordelijke post over de opening van het academisch jaar en de eerste dagen in de collegebanken. Lees ook deel 1, deel 2 en deel 3 van dit reisverslag uit 2008 over mijn studietijd in de Verenigde Staten.
