RPG’s voor de Super Nintendo (2): Nice to play – Europa
Welke RPG’s voor de Super Nintendo die in Europa zijn uitgebracht, behoren tot de subtoppers? Hieronder vind je de games die niet de állerbeste zijn, maar toch nog steeds de moeite waard om te spelen. De meeste van deze titels zijn nooit heruitgegeven.
Secret of Evermore
Een in Amerika gemaakte tegenhanger van Secret of Mana. Doet erg z’n best daar op te lijken, maar haalt het in geen enkel opzicht bij die klassieker. Dat zegt niet alles, want het niveau van Mana is zeldzaam. Het is de enige game in deze reeks artikelen die niét in Japan is uitgebracht.
Secret of Evermore gaat over een All-American kid die verzeild raakt in een virtuele wereld bedacht door een lokale gekke professor en zijn vrienden. Je bezoekt een prehistorische jungle vol dino’s en holenmensen, een gebied gebaseerd op de oudheid compleet met piramide en colosseum, de obligate middeleeuwen en als laatste een ruimtestation.
De hoofdpersoon wordt vergezeld door zijn hond, die in ieder gebied een andere vorm aanneemt. Deze trouwe viervoeter helpt mee in gevechten tegen monsters, maar je kunt ‘m ook gebruiken om naar ingrediënten te speuren voor alchemie-formules.
Die formules vormen een essentieel onderdeel van het spel. Waar toverspreuken meestal abstracte ‘magic points’ (MP) vereisen, heb je hier ingrediënten nodig als klei, zwavel, boomwortel, water, paddenstoelen, azijn en een dozijn andere bestanddelen. Sommige bezweringen gebruiken deels dezelfde ingrediënten, wat de speler noopt tot zuinig omgaan met grondstoffen.
Met Secret of Evermore kun je veel plezier hebben. Het is allemaal wat minder dramatisch en meeslepend dan Japanse RPG’s en zulke nuchterheid is verfrissend. Voor Europese spelers is deze door westerlingen ontworpen game zeer begrijpelijk qua referenties en thematiek. Dat is bij Japanse games nog wel eens anders.
Eén waarschuwing: bereid je voor op de ruilmarktpuzzel. Ergens halverwege moet je 5 kippen ruilen tegen 10 appels tegen 100 rijstkorrels etc. (of zoiets) totdat je een voorwerp in handen krijgt dat je nodig hebt om verder te gaan. Beter om dat gedeelte snel te vergeten.
Secret of Evermore is alleen verschenen in de VS, Europa, Australië en Nieuw-Zeeland. Er is geen heruitgave van.
Illusion of Time/Gaia
Nu eens géén Square-titel. Illusion of Time (Illusion of Gaia in Amerika en Japan) is van maker Quintet en uitgegeven onder de vlag van Enix. Het spel gaat over de jonge ontdekkingsreiziger Will. Hij is op zoek naar zijn vader, die spoorloos is verdwenen tijdens een expeditie naar de Toren van Babel.
Will is bewapend met een magische fluit en heeft dankzij Gaia, de beschermgodin van de aarde, het talent te veranderen in de twee legendarische krijgers Freedan en Shadow. Hij heeft een groep vrienden die hem naar iedere locatie volgt, maar is samen met zijn krachtige alter ego’s het enige speelbare personage.
Aan het plot is geen touw vast te knopen. Een allegaartje van mythes uit verschillende culturen dat door een kind lijkt geschreven. Je komt nauwelijks iets te weten over de twee machtige figuren waarin Will kan transformeren. Waarom kan Will dat eigenlijk? Kom je nooit te weten. Wat is de achtergrond van die legendarische krijgers? Geen idee. Ik zou niet eens meer kunnen zeggen of Will uiteindelijk zijn vader vindt. Blijkbaar is papa verworden tot een wezen van pure energie, of zoiets.
Als je je over het slecht vertelde verhaal kunt zetten, ontdek je een spel met mooie graphics, sfeervolle muziek en uitdagende puzzels. Als je heel sympathiek bent, kun je de onduidelijkheden in het plot zien als ‘deel van het mysterie’. Je queeste leidt naar bestaande wereldwonderen als de Chinese muur, een Egyptische piramide, de Nazca-lijnen en Incaruïnes. Weer ‘ns wat anders.
Vanwege de gedeelde thematiek maakt dit spel samen met Soul Blazer (zie onder) en Terranigma deel uit van de onofficiële ‘Creation Trilogy’ van maker Quintet. Voor zover ik weet is er geen heruitgave.
Breath of Fire II
Softwarehuis Capcom is van oudsher vooral bekend van actietitels als Street Fighter II en Mega Man. Met de Breath of Fire-games maakten de ontwikkelaars een uitstapje naar RPG-land.
De serie vertelt in ieder deel min of meer hetzelfde verhaal, maar dan net even anders. In de hoofdrol altijd een blauwharige jongen die stiekem afstamt van draken, als sidekicks altijd een tovenares met engelenvleugels en een vechtersbaas met een dierlijk uiterlijk.
Samen met deze en andere mens/dier-hybrides gaat het drakenjong in dit deel op avontuur om zijn geschiedenis te ontrafelen en een mysterieuze sekte te stoppen die losjes gebaseerd lijkt op de katholieke kerk. Religiekritiek in 16-bit dus, maar wel op het niveau van een 12-jarige.
Deel 1 speelde nog als een veredelde NES-titel, deel 2 houdt zich heel aardig staande tussen de moordende concurrentie van Square en Enix. Ondanks de zeer Japanse look & feel is het wereldwijd verschenen.
Breath of Fire II heeft kleurrijke graphics en fantasierijke personages. De vijanden zijn volledig geanimeerd en da’s meer dan je van Final Fantasy III (zie aldaar) kunt zeggen. Muziek en geluid heb je elders beter gehoord, maar het is aardig om de typische Capcom-sound eens in een RPG te horen. Het is wel langzaam en lastig: neem vooral de tijd.
Meest in het oog springende fout van deze RPG is de afgrijselijke vertaling, één van de slechtste op de SNES. Op deze site vind je een uitvoerige en humoristische bespreking van alles wat er rammelt aan de officiële vertaling. De heruitgave op de Game Boy Advance is in dat opzicht niet veel beter. Ik zou de game hierom van deze lijst hebben gehouden, maar er is een onofficiële vertaling beschikbaar die het spel onherstelbaar verbetert. Die moet je hebben.
Soul Blazer
Lang getwijfeld of op deze plaats Mystic Quest moest staan of Soul Blazer. Het werd de laatste. Deze charmante game is het begin van de Creation-trilogie van maker Quintet: net als opvolgers Illusion of Gaia en Terranigma heeft het de (her)schepping van de wereld als thema.
Als je de vervolgen een warm hart toedraagt, is het de moeite waard ook voorganger Soul Blazer eens te checken. Het is duidelijk dat dit een vroege SNES-game is, want grafisch is het allemaal zeer eenvoudig en ook de gameplay is recht-toe-rechtaan.
Soul Blazer is een goed voorbeeld van een klassieke adventure-game geoptimaliseerd voor een spelcomputer. Je hoeft je nauwelijks door menu’s heen te worstelen, de inventaris zit simpel in elkaar en ook het magie-systeem is eenvoudig: je kiest met welke spreuk je je wilt bewapenen en drukt op de Y-knop om deze te gebruiken.
De hoofdrol is weggelegd voor een hemelse strijder die monsters van de aarde moet vegen zodat de mensen terug kunnen naar hun dorpjes. Dat lijkt sterk op actiegame Actraiser, dat eveneens door Quintet is gemaakt en eerder uitkwam. Hier ontbreekt echter het SimCity-achtige element dat Actraiser zo bijzonder maakte.
Wat overblijft is een aardige Zelda-kloon met rudimentaire RPG-elementen. Speel dit als je schoonheid in eenvoud zoekt. Soul Blazer is nooit heruitgegeven.
Terug naar ‘Must play‘ of verder naar ‘Don’t play‘ (Europa).
De overige delen in deze reeks:
