Stateside (5): Confused at a higher level

Dinsdag 14 oktober 2008

Als je student bent aan de universiteit van Californië, dan ben je niet zomaar een puistenkop die ook maar een opleiding moest kiezen. Nee, dan ben je de trots van het land, de belofte voor de toekomst. Dan ben je ‘Gaucho for life’, want een Gaucho, zo noemen ze iemand die op UCSB zit of heeft gezeten. Bovenstaande waren de ronkende woorden van Chancellor (kanselier) Henry T. Yang, de grote baas van de universiteit, tijdens de officiële opening van het academisch jaar.

Alsof dat nog niet genoeg was, kwamen ook nog eens de decaan en het hoofd van de studentenorganisatie veren in de reet van alle nieuwe gaucho’s steken, nog voordat er ook maar één studieboek was geopend. “Het schijnt dat jullie tot de slimste mensen van jullie generatie behoren. Dat is mooi, maar dat betekent ook dat we veel van jullie verwachten.”

Goud en blauw

Wat een verschil met de Nederlandse zesjescultuur, waar een krappe voldoende al goed genoeg is. “Your time is now!”, klonk het. “Make the most of it!” De honderden studenten hoorden het geduldig aan en applaudisseerden luid aan het eind van elke speech. Vanaf dat moment waren we één met het goud en het blauw, de kleuren van UCSB. En die kleuren zouden we met trots dragen.

Want trots, dat was het toverwoord tijdens dit evenement en kenmerkt de houding van iedereen die hier studeert. Trots op de school, trots op de prestaties van jezelf en die van anderen.

Lofuitingen in de zon

De opening van het academisch jaar, ofwel de ‘convocation’, vond plaats op maandag 22 september. Op een grasveld op de campus, vlakbij het water, zaten de nieuwbakken studenten in de brandende zon om alle lofuitingen over zich heen te laten komen. Aan de andere kant van het veld was een tent opgezet van waaruit alle hoge omes hen toespraken.

Een officiële gebeurtenis is in dit land niet compleet zonder eerst het volkslied gezongen te hebben. Iedereen stond natuurlijk op, om een koor bestaande uit docenten en ouderejaars te horen zingen over ‘The land of the free and the home of the brave’.

Vrijwilligers deelden t-shirts uit met daarop ‘class of 2010’ en ‘class of 2012’, aangezien de meeste eerstejaars in één van deze jaren zullen afstuderen. Tegen de tijd dat het zover is, zullen ze dit shirt ongetwijfeld weer dragen, net zo trots als tijdens hun eerste dag.

Kleindochter van Cousteau

Gastspreker tijdens de opening was Céline Cousteau, kleindochter van de beroemde oceaanfilmer Jacques Cousteau. Zij hield ’s avonds een lezing over het werk van haar familie in de nabijgelegen Davidson Hall. Erg indrukwekkend, vol ingestudeerde één-tweetjes tussen Céline en haar vader Jean-Michel, die ook was komen opdraven.

Tegen het einde van de ceremonie ging kanselier Yang op de plechtige toer. Of we allemaal nog een keer wilden gaan staan, zei hij. Amechtig droeg hij de nieuwe lichting studenten vervolgens over aan een andere belangrijke meneer wiens naam en functie me in de brij van eretitels en lofuitingen zijn ontgaan. Daarmee was het schooljaar officieel geopend en kon het studeren beginnen.

Onderdeel van iets speciaals

Helemaal warm en voldaan en met een gloeiend gevoel in de borstkas verliet ik het terrein. Ongetwijfeld steekt de kanselier ieder jaar min of meer hetzelfde praatje af, maar je voelt je daadwerkelijk onderdeel van iets speciaals wanneer je al die complimenten, volksliederen, boeiende speeches en rituelen meemaakt. Dat is nog eens wat anders dan het gebruikelijke lijstje huishoudelijke mededelingen bij een nieuw collegejaar in Nederland.

En nu?

Altijd wat te doen

Inmiddels zijn we zo’n drie weken verder en lijkt het alsof ik nooit iets anders heb gedaan dan hier studeren. Ik fiets over de campus, koop m’n boeken én authentieke USCB-souvenirs in de boekenwinkel, eet afwisselend een vette hap dan wel een gezond tussendoortje in één van de vele restaurants op het universiteitsterrein, maak m’n fiets vast aan een palmboom en ga tussen de middag zwemmen in het buitenbad van het Recreational Center.

’s Avonds zijn er filmvoorstellingen, voetbalwedstrijden, lezingen en bijeenkomsten, feestjes, ‘socials’ en kijken we live naar de presidentiële debatten op televisie. In het weekend lonkt het strand, de stad Santa Barbara of gewoon een ouderwets avondje uit in Isla Vista. M’n aantekeningen maakte ik de eerste dagen nog in het half-Engels, half Nederlands, maar tegenwoordig vrijwel alleen nog in het Engels.

De cursussen die ik volg zijn voor de meesten van jullie nog een mysterie, dus ik som ze hieronder even op:

American Immigration

Een cursus over de immigratie van allerlei etnische groepen naar Amerika vanaf het begin van de 20ste eeuw en welke problemen en uitdagingen dat met zich mee heeft gebracht. Hoe is de politiek hier mee omgegaan? Met welke ideologieën werd pro- dan wel anti-immigratiewetgeving omkleed en gerechtvaardigd en welke historische gebeurtenissen leidden tot kenteringen in het denken over ‘nieuwe’ immigrantengroepen? Ook het Amerikaanse expansionisme komt aan bod.

Speciale aandacht is er voor Filippijnse, Mexicaanse, Joodse en Islamitische immigranten. De lesstof bestaat behalve uit een lijvig boekwerk ook uit een stuk of vijf romans waarin het thema veelal autobiografisch aan bod komt. De docent is een markante dame die half Iers – half zwart is. Als je iets zegt wat haar bevalt, zegt ze ‘I love you’. Dit college heb ik op maandag- woensdag- en vrijdagochtend om 8:00 uur.

Intercultural Communication

In deze cursus komen theorieën aan bod over de oorzaken van en oplossingen voor problemen in het interculturele verkeer. Waarom een Griek het moeilijk zal vinden om met een Amerikaan te werken bijvoorbeeld. Of waarom je in Japan eerst beste maatjes met je handelspartner moet worden voordat je het überhaupt over zakendoen mag hebben. Het cultuurmodel van de Nederlander Geert Hofstede komt aan bod, die culturen onder andere onderscheidt op basis van individualiteit versus collectivisme, machtsafstand en onzekerheidsvermijding.

Aan de hand van deze en andere modellen is het de bedoeling dat we een onderzoeksvoorstel inleveren aan het einde van de cursus. De docent is een Australiër (of Nieuw Zeelander, niet helemaal duidelijk) met een droog gevoel voor humor. Dit college heb ik iedere dinsdag om half zeven ’s avonds.

Introduction into International Political Economy

Tja, het is wel erg stereotiep: een economische collegereeks, gegeven door een joodse docent. Ik kan er ook niks aan doen. Het is in ieder geval een hele interessante, maar pittige cursus over de wording van de huidige internationale financiële werkelijkheid en de politieke machinaties en regimes die daarachter schuil gaan. Voor aanvang van elk college beantwoordt professor Cohen vragen over de huidige financiële crisis.

Dankzij hem wist ik een dag van tevoren dat de dollar weer in waarde zou stijgen ten opzichte van de euro. Als ik wil gaan speculeren, moet ik hem dus bellen. Hij heeft een hekel aan Fransen. De student-assistent tijdens de werkcolleges is een schattig, maar onverstaanbaar Thais meisje. Hoorcollege op woensdagmiddag, werkcollege op vrijdagmiddag.

Directed Readings of the Modern Middle East

Aan de hand van boeken en artikelen die we met een kleine groep doorbijtertjes bestuderen, proberen we te begrijpen wat er in het Midden-Oosten allemaal gebeurt en hoe dat zo gekomen is. Aan het eind van de rit moet iedereen een paper inleveren met daarin zijn of haar eigen visie op een specifiek vraagstuk.

De cursus richt zich met name op Irak, Iran en Afghanistan, ook al ligt dat laatste land bij mijn weten niet in het Midden-Oosten maar in Azië. De politieke belangen van Amerika in deze landen spelen ongetwijfeld een rol in deze keuze. Vindt iedere woensdagmiddag plaats, ik moet na afloop rennen naar het college Political Economy.

Ik hoop natuurlijk dat ik weer heel veel nieuwe dingen opsteek. Of zoals professor Cohen van Political Economy het zegt: ‘Try to become confused at a higher level’. Ik doe m’n best en probeer de woorden die ik tijdens de convocation hoorde, te onthouden.

Make the most of it… make the most of it…

Dit was deel vijf in de oude serie uit 2008 over mijn studietijd in de VS. De voorgaande delen teruglezen? Deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4. Je kunt ook verder naar deel 6.