Best of the Baltics (2): boogschieten in Trakai, fietsen in Klaipeda

Deel twee van de reis langs de Baltische landen die ik in 2007 met een vriend maakte. We zijn nog steeds in Litouwen. Deze keer bezoeken we het kasteel van Trakai en vertrekken na nog een overnachting in Vilnius naar de havenstad Klaipeda, waar we op de fiets stappen voor een tochtje over de Koerse landwal.

Het kasteel van Trakai op een eiland in het Galve-meer is een populaire locatie voor bruidsparen om hun trouwfoto’s te schieten. Het bevindt zich op ongeveer twintig kilometer ten zuidwesten van de hoofdstad Vilnius. We kwamen hier met de bus op zaterdag, blijkbaar een geliefde trouwdag. Elke tien meter ging een breed lachende bruid met haar bruidegom op de foto.

De meeste paren waren van onze leeftijd en vaak nog jonger. Vooral de dames leken net van de middelbare school te komen. Litouwers zijn vrij traditioneel en vroeg trouwen is eerder regel dan uitzondering. Hoewel er veel bruidsparen aanwezig waren, hebben we ze maar niet op de foto gezet. Een beetje vreemd als twee wildvreemde toeristen zomaar je kersverse vrouw gaan fotograferen.

Theaterstukken en concerten

Over traditioneel gesproken: als je Litouwse mannen met vrouwen vergelijkt, merk je dat de afbakening tussen de seksen in dit land haarscherp is. De dames zijn veelal beeldschoon en hypervrouwelijk (opgemaakt, sexy kleding, erg flirterig), de mannen zijn ruwe bonken met kortgeschoren, vierkante koppen.

Het kasteel is gebouwd rond 1400 en nog niet zo lang geleden gerestaureerd. Er komen veel dagjesmensen en in de zomer doet het dienst als podium voor theaterstukken en concerten. Tijdens ons bezoek maakte een groep jongeren het kasteel klaar voor een groot feest.

In het kasteel is van alles te doen. Er zijn tentoonstellingsruimtes, een schietbaan voor luchtbuksen en je kunt er voor een klein bedrag leren boogschieten. De man die Martijn instructies gaf, nam zijn werk zeer serieus. “Boogschieten is meditatie”, zei hij zonder te glimlachen. “Inademen… concentreren… uitademen… en dan loslaten.”

Na dit kasteelbezoek namen we de bus terug naar Vilnius. Grappig weetje: veel bussen zijn afdankertjes uit Duitsland of Nederland. De volgende dag namen we wéér de bus, maar nu gingen we westwaarts, naar Klaipeda aan de Oostzee.

Charmante havenstad

Klaipėda is de enige havenstad van Litouwen en dus heel belangrijk voor de aanvoer van goederen. We arriveerden hier op zondag en troffen een vredig, stil stadje aan. Dat was de volgende dag wel anders, toen kwam het leven zoals dat bij een drukke havenstad hoort, weer volop op gang. Deze stad hoorde vroeger bij Oost-Pruisen en had daarom ook heel lang een Duitse naam: Memel.

Een kilometer of 50 ten zuiden van Klaipėda begint de Russische exclave Kaliningrad, dat tussen Litouwen en Polen ligt ingeklemd. Dit is het vroegere Koningsbergen, de Pruisische hoofdstad die aan het einde van de Tweede Wereldoorlog door de Sovjetunie werd veroverd en geannexeerd.

In Klaipėda ontmoetten we Marcel weer, ditmaal vergezeld door Pawel uit Polen en een Belgische kerel wiens naam in de mist der tijden verloren is gegaan. Met dit gezelschap gingen we nog even gezellig op pad. Het was de laatste keer dat we Marcel zagen tijdens onze rondreis, maar Pawel zou ons pad nog vaker kruisen.

De Koerse landwal

Vanuit Klaipėda kun je met de veerboot naar de Koerse landwal. Dat is een langgerekt schiereiland van honderd kilometer lang en slechts vier kilometer breed met aan de ene kant het Koerse meer en aan de andere kant de Oostzee. Een bezoek aan Klaipėda is niet compleet zonder een uitstapje naar dit bijzondere natuurgebied.

We hebben hier op mountainbikes zo’n 20 kilometer afgelegd naar het dorpje Juodkrante. Dit is van oorsprong een vissersdorp, maar nu een populaire bestemming voor binnenlandse toeristen. Halverwege de landwal ligt de grens met Kaliningrad, waar je een geldig Russisch visum voor moet hebben wil je die oversteken. Onder zie je de haven van Klaipėda en foto’s van de landwal:

Houten beelden als protest

Onze bestemming was de Heksenheuvel in de bossen bij Juodkrante op de landwal. Daar zijn tussen 1979 en 1981 bijna tachtig eikenhouten beelden neergezet door Litouwse kunstenaars, deels uit protest tegen het Russische Sovjetregime. In 1988 zijn er nog enkele bijgezet en deze traditie gaat door tot op de dag van vandaag.

De makers van de beelden hebben zich laten inspireren door de vele Litouwse volksverhalen en legenden, dus je komt veel heksen, koningen, trollen en duivels tegen.

Nadat we waren terug gefietst en de fietsen hadden ingeleverd, wierpen we een laatste blik op het centrum van Klaipėda, waar we nog een keer hebben gegeten voordat we vertrokken. Dit is Teatro Aikste, dat Theaterplein betekent.

In de Tweede Wereldoorlog heeft Hitler hier een toespraak gehouden waarin hij de inwoners van Klaipėda vol trots vertelde dat hun stad vanaf dat moment deel uitmaakte van het Derde Rijk. Wat zullen ze blij zijn geweest.

De reis gaat verder in deel 3. Heb je deel 1 gemist? Die lees je hier terug.